İlk görüşte aşka inanır mısın bilmem, ben seni ilk gördüğüm zaman midemde uçuşan kelebekler vardı. Seni gördüğüm zaman demiştim kendi kendime, onun bakışı, onun gülüşü, onun gözleri çok güzel ve özel. Sanki annesi onu benim için doğurmuşta ben geç fark etmişim gibiydi. Emindim yüzünün güzelliği kalbine vurmuştu oda tıpkı senin gibi güzel ve masumdu. Uzaktan seni izlemek bi o kadar da keyif veriyor olsada bi o kadar da üzüyordu çünkü sana kavuşmam için benim adımlar atmam gerekiyordu. Çoğu kez denedim sana karşı adım atmayı fakat hepsinde heyecanım ve utancım ağır bastı ve geri çekildim ama bunun böyle devam etmeyeceğini biliyordum. Bir gün yeniden sana adım atmak için tüm cesaretimi topladım ve o mesajı atıp sanki tüm utancımı, heyecanımı yenip geride bıraktım. Mesajıma ilk cevap vermeni beklerken bi o kadar endişeli bi o kadarda yeniden heyecan vericiydi. Acaba beni tersleyecek mi acaba benden rahatsız olacakmısın diye düşünüyordum ve kendimi yiyip bitiriyordum ve o an geldi. Mesajıma ilk cevap verdiğinde normal insanlar gibi konusuyor asla kırıcı veya tersleyici hareketlerde bulunmuyordun. Bu hareketlerin birazda olsa beni rahatlatmıştı. Bir süre seninle tanışmak için aklımda olan soruları sormaya başladım çünkü aklımdaki merakları ve heyecanı anca seninle konuşarak halledebilirdim. Konuşurken sanki küçüklüğümde yaşayamadığım mutluluğumu ve heyecanımı sana yazdıktan sonra hissetmeye başlamıştım. Herşey güzel gidiyordu tamda istediğim gibi olmuştu. O gün epeceye bi süre konuştuktan sonra aradan bi kaç gün geçti ve biz seninle buluşmaya karar vermiştik. İkimizde'de az çok fark etmez heyecan vardı. Buluşacağımız zaman yaklaşmıştı ve beni heyecan basmıştı. Yanına gelmeden önce ilk jestimi yapmak istemiştim çünkü gözlerinden anlamıştım hak edeceğini. Çiçeğimi aldım ve parkta seni bekledim. Gelmiştin, ve seni yakından gördüğüm için o kadar mutlu ve huzurlu olmuştum ki... Sarılmamak için sana kendimi zor tutuyordum. Çiçeğimi çiçeğime verdikten sonra biraz utanıp birlikte gülüp mutlu olmuştuk ve biz o gün neredeyse seninle 3-4 saat yan yana oturup sohbet etmiştik. Gitme vakti geliyordu gitmeni istemiyordum çünkü yanında zaman nasıl geçti anlamıyordum ve sürekli mutlu hissediyordum ama mecburduk. Kalkmıştık ilk oturduğumuz parktan ve seni bırakmak için sana eşlik etmiştim. Seni bırakacağımız yere geldiğimizde vedalaşıyorduk ve sana sarılmak için ölüp bitiyordum ama yapamazdım senin istemediğin yada senin düşünmediğin şeyleri yapacak biri değildim ve o gün sarılmadım sana ama sarılacağımız uygun zamanı hep iple çektim. Ve hikayemiz tamda böyle başladı...